ႏွင္းဆီတင္ ရထား

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာက လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရး မေကာင္းတာေတြ၊ အရွည္အၾကာျဖစ္ေနတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ေတြေၾကာင့္ ကိုယ့္တိုင္းရင္းေသြးခ်င္းေတြအခ်င္းခ်င္း ဆက္သြယ္ဖို႔ ရင္းႏွီးဖို႔ေတြမွာ ခက္ခဲေနၾကရပါတယ္။ အဲဒီအခါ အခ်င္းခ်င္းၾကား နားလည္မႈလြဲတာ စိတ္၀မ္းကြဲတာေတြ ျဖစ္ေစတဲ့အျပင္ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ရဲ႕ ေတာေတာင္ ေရေျမသဘာ၀ အလွအပကိုေတာင္မွ ေသခ်ာ မသိၾက မျမင္ၾက ျဖစ္ေနၾကတာပါ။ အဲဒီလို အလွမ္းေ၀းေနတဲ့ ကိုယ့္ေသြးခ်င္းေတြရဲ႕ တန္ဖိုးရွိတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးစံေတြ.. ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ စိတ္ေနသဘာ၀ေတြနဲ႔ လူေနမႈဘ၀အေျခအေနေတြကို သိရွိခံစားသြားရေစတဲ့ လံုးခ်င္း၀တၳဳတပုဒ္ကို ဒီတပတ္ ရသစာအုပ္စင္မွာ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

အဲဒီ၀တၳဳေလးကေတာ့ ရသအိမ္စာအုပ္တိုက္က ၂၀၀၉ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလမွာ ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာ ကဗ်ာဆရာမ မအိရဲ႕ ႏွင္းဆီတင္ရထား ဆိုတဲ့ ၀တၳဳေလးပါ။ စာအုပ္မ်က္ႏွာဖံုးေလးကအစ ရသေျမာက္တဲ့ အဲဒီ၀တၳဳေလးမွာ စာေရးဆရာက သူ႔၀တၳဳရဲ႕ ေျပာလိုရင္းေလးကို စာအုပ္ေနာက္ေက်ာဖံုးမွာ ကဗ်ာေလးနဲ႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

၀တၳဳေလးရဲ႔ ဇာတ္လမ္းကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံေအာက္ပိုင္းက ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ဘြဲ႔ရ အမ်ိဳးသမီးေလး တေယာက္ က သူ႔ရဲ႕ ကိုယ္ေရး ကိုယ္တာျပႆနာေၾကာင့္ ရန္ကုန္ကေန ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္းစြန္းဆီ ထြက္ခဲ့ျပီး ဆြဲခန္႔ ဆရာမေလး လုပ္ရင္း သူ႔ဘ၀အလွည့္အေျပာင္းေတြကို ရင္ဆိုင္သြားတဲ့ အေၾကာင္းေလးေတြပါပဲ။ အဲဒီ ဇာတ္ေၾကာင္းထဲ မွာမွ ျမန္မာျပည္မွာ ေတာ္ရုံလူ မသိႏိုင္တဲ့ လီဆူးတိုင္းရင္းသားေတြအေၾကာင္းကို ဇာတ္လမ္းနဲ႔ အံ၀င္ခြင္က် ထည့္ထားတာပါ။ ၀တၳဳရဲ႕ အဓိကဇာတ္ေၾကာင္းက တင္မြန္ရည္ဆိုတဲ့ အဓိက ဇာတ္ေဆာင္ အမ်ိဳးသမီးေလးရဲ႕ ႏွလံုးသားေရးျပႆနာဆိုေပမဲ့ တင္မြန္ရည္ေရာက္သြားရတဲ့ တရုတ္ ျပည္ထဲက ကန္႔ဖန္ဆိုတဲ့ လီဆူးရြာေလးရဲ႕ျမင္ကြင္းေတြ.. သမိုင္းေၾကာင္းေတြနဲ႔ အဲဒီရြာခံေတြရဲ႕ အစဥ္အလာ အယူအဆေတြ ဓေလ့ထံုးတမ္းေတြကိုပါ သိရ ျမင္ရတာက ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိလွပါတယ္။

အဓိကကေတာ့ ဒီ၀တၳဳေလးမွာ ေရးျပထားသမွ်က စိတ္၀င္စားစရာ အေၾကာင္းအရာသစ္ ေနာက္ခံ ၀န္းက်င္သစ္ေတြ ျဖစ္တဲ့အျပင္ စကားေျပအတင္အျပကလည္း ကဗ်ာဆန္ဆန္ ႏူးညံ့လွပေနတာမို႔လို႔ စာေရးဆရာ ေျပာခ်င္ တာကို စာဖတ္သူက သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ ေလး လက္ခံရရွိသြားတယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္။ ၀တၳဳထဲက လီဆူးလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈေတြ ဘ၀ေတြနဲ႔ ေ၀းလံေခါင္ဖ်ားေဒသက ေက်ာင္းဆရာေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြကို ဆက္စပ္ျပထားတာ ကလည္း စိတ္၀င္စားစရာပါ။ ၀တၳဳထဲမွာပါတဲ့ ဇာတ္ေဆာင္ေတြနဲ႔ ၀န္းက်င္ဖြဲ႔ ေတြက သဘာ၀က်က်နဲ႔ ပီျပင္ ေပၚလြင္တာမို႔လို႔လည္း ၀တၳဳကေပးတဲ့ ဆြတ္ပ်ံ႔လြမ္းေမာစရာ ရသကို ခံစားရေစတာမွာ ထိထိမိမိ ရွိလွပါတယ္။

စာေရးဆရာမ မအိက ကဗ်ာဆရာပီပီ ၀တၳဳေလးထဲမွာ ဇာတ္ကြက္ေတြကို ကဗ်ာေတြနဲ႔ လိုအပ္သလို ခ်ိတ္ဆက္ ေဖာ္ျပတာမို႔ စကားေျပကို ကဗ်ာရဲ႕အလွနဲ႔ ပံ့ပိုးေပးသလို ရွိျပီး ႏွင္းဆီတင္ရထား ၀တၳဳရဲ႕ ရ၀အလွက ပိုျပီး ေပၚလြင္သြားတာပါ။ ဥပမာ ေျပာျပ ရရင္.. ၀တၳဳထဲက အရံဇာတ္ေဆာင္တေယာက္ျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းဆရာေလး ကိုေအာင္ေမာ္ရဲ႕ ေ၀းလံေခါင္ဖ်ားေဒသမွာ ေက်ာင္းဆရာလုပ္ေနတဲ့ မြန္ျမတ္မႈကို ေဖာ္ျပရင္း ကိုေအာင္ေမာ္ ဟာလည္း ကဗ်ာေတြေရးတဲ့ စာဖတ္နာတဲ့ သူျဖစ္တာမို႔ ကိုေအာင္ေမာ္ေရးတဲ့ ကဗ်ာေလးဆိ္ုျပီး စာေရးဆရာက ကဗ်ာေလးတပုဒ္ ထည့္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီကဗ်ာေလးက ေတာ္ရံုလူေတြ လုပ္ႏိုင္ဖို႔ မလြယ္တဲ့ ေ၀းလံေခါင္ဖ်ား ေဒသမွာ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ ဘ၀ကို ပံုေပးထားတဲ့ ေက်ာင္းဆရာတေယာက္ရဲ႕ ခံစားခ်က္နဲ႔ ခံယူခ်က္ေတြ ကို ေဖာ္ျပႏိုင္တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။

စာေရးဆရာ မအိရဲ႔ ႏွင္းဆီတင္ရထား ၀တၳဳဟာ တကယ္ပဲ ႏွင္းဆီရနံ႔ေမႊးပ်ံ႕ေနတဲ့ ရထားတစင္းလို ၀တၳဳအစ ကေန အဆံုးထိ စာဖတ္ပရိသတ္ကို ျငိမ့္ျငိမ့္ေညာာင္းေညာာင္းနဲ႔ ေခၚေဆာင္သြားႏိုင္တဲ့ ရသ စာအုပ္ေကာင္း တအုပ္ပါ။ အဲဒီ၀တၳဳေလးကို ဖတ္ထားတဲ့ ရန္ကုန္ျမိဳ႔က မဥမၼာကေတာ့ ႏွင္းဆီတင္ရထား၀တၳဳနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး သူ႔ခံစားခ်က္ကို ခုလိုေျပာျပပါတယ္ရွင္..။

ဒီဝတၳဳေလးဟာ အခု ေခတ္ရဲ့ ျမင္ေတြ႔ေနက်ထဲက လံုးဝ ခြဲထြက္သြားတဲ့ ဝတၳဳေလး တစ္ပုဒ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းရဲ့ ေက်ာရိုးကေတာ့ ခပ္ပါးပါးပဲ ရွိေပမဲ့ မိန္းမ တစ္ေယာက္ရဲ့ မာန၊ ကတိ၊ ဂုဏ္သိကၡာ၊ တာဝန္ သိတတ္ မႈ ေတြကို အထင္းသား ေတြ႔ႏုိင္ပါတယ္။ မိန္းမေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေခါင္းမာတယ္၊ စိတ္ဓါတ္ ၾကံ႕ခိုင္ပါတယ္ပဲ ေျပာေျပာ အငံု႔စိတ္မွာေတာ့ အားငယ္ မွီတြယ္ခ်င္စိတ္ ရွိေနတတ္တာေတြနဲ႔ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ရူးသြပ္တတ္မႈကိုလည္း အမိအရ ေတြ႔ႏိုင္ပါ တယ္။ စိတ္ေနာက္ကုိယ္ပါ လုပ္တတ္ျခင္းရဲ့ ေနာက္မွာ ျပန္မရႏုိင္တဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြရွိတယ္ ဆိုတာကိုလည္း သင္ခန္းစာ ယူႏုိင္ပါတယ္။ အလွပဆံုးက ေတာ့ စိတ္သြားတဲ့အတိုင္း လြင့္ေမ်ာေနေအာင္ ေရးတတ္တဲ့ ဆရာမႀကီးရဲ့ ေရးဟန္ေတြနဲ႔ ကဗ်ာေလးေတြပါပဲ။

ေမျငိမ္း
၈၊ ၄၊ ၀၉။