Friday, April 3, 2009

တိမ္ယံအိပ္မက္ မိုးထက္နရီ



ဒီတပတ္ ရသစာအုပ္စင္မွာေတာ့ ျပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္အတြက္ အမ်ိဳးသားစာေပဆုရခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာ ဆူးငွက္ ရဲ႕ တိမ္ယံအိပ္မက္ မိုးထက္နရီ ဆိုတဲ့ လံုးခ်င္း၀တၳဳကို ေရြးထားပါတယ္။ ဒီ၀တၳဳဟာ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ ကာလတဝိုက္ မႏၱေလးတေခတ္မွာ သဘင္ဂီတစတဲ့ အႏုပညာေတြ ေပါက္ဖြားဖြံ႔ျဖိဳးခဲ့တဲ့ တကယ့္ သမိုင္းေၾကာင္း တခုကို ေနာက္ခံထားၿပီး ဖန္တီးထားတဲ့ ေမတၱာဖြဲ႕၀တၳဳပါ။ ဂီတေလာက ေနာက္ခံ၊ အထူးသျဖင့္ ၿမိဳ႕မဂီတ အဖြဲ႕ႀကီးကို ေနာက္ခံထားၿပီး အမ်ိဳးသားေလးတေယာက္နဲ႔ အမ်ိဳးသမီးေလးတေယာက္ တို႔ရဲ႕ ေမတၱာေရးကိုပဲ ဂီတေတြ.. သီခ်င္းေတြနဲ႔ ရက္ယွယ္ျပီး ေခတ္အေျခအေနနဲ႔အျပိဳင္ စာေရးဆရာက ၀တၳဳထဲမွာ ဇတ္လမ္းဆင္ၿပီး သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ ေရးျပထားတာပါ။

၀တၳဳရဲ႕ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ စာေရးဆရာဆူးငွက္က ဧရာ၀တီ အင္တာနက္ သတင္း စာမ်က္ႏွာမွာ ခုလို ေျပာျပထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။
“၀တၳဳက မႏၲေလးၿမိဳ႕မွာ စစ္ႀကီးၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း ရတနာပုံေခတ္တုန္းက ထြန္းကားခဲ့တဲ့ ရိုးရာ ဂီတေတြနဲ႔ စစ္ႀကီးအၿပီးမွာ ႏိုင္ငံျခားက ေရာက္လာတဲ့ အေနာက္တိုင္း ဂီတေတြေပါ့ဗ်ာ၊ အေနာက္တိုင္း တူရိယာေတြ၊ အဲဒါတြနဲ႔ အဲဒါကို ဘယ္လို ေပါင္းစပ္ၾကသလဲေပါ့ဗ်ာ၊ ဆရာ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းတို႔ ဒါးတန္းဦးသန္႔တို႔လို အဲဒီေခတ္က ေခတ္ပညာတတ္ လူငယ္ေတြကေန တေလွ်ာက္လုံး က ျမန္မာ့ မဟာဂီတနဲ႔ အ႐ိုးစြဲလာခဲ့ၾကတဲ့ သီခ်င္းေတြ တီးလုံးေတြကိုပဲ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေရာက္လာတဲ့ အေနာက္တိုင္း တူရိယာပစၥည္းေတြနဲ႔ တီထြင္ၿပီးေတာ့ တီးၾက မႈတ္ၾက ၿပီးေတာ့ လူေတြၾကား ေရာက္ သြားေအာင္ သူတို႔ အခက္အခဲေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈေတြနဲ႔ အဲဒါကို ဇာတ္အိမ္ဖြဲ႕ ေရးထားတဲ့ဝတၳဳပါဗ်ာ”
တိမ္ယံအိပ္မက္ မိုးထက္နရီ၀တၳဳဟာ အႏုပညာေလာကကို ေနာက္ခံထားတာနဲ႔ အညီ တကယ့္ကိုလည္း အႏုပညာဆန္တဲ့ ၀တၳဳေလးပါ။ ၀တၳဳရဲ႕ အခန္းဖြင့္ေလးေတြကို မဟာဂီတနဲ႔ သီခ်င္းၾကီး သီခ်င္းခံထဲက စာသားေတြ.. ဂီတစာဆို ျမိဳ႕မျငိမ္းတို႔၊ နန္းေတာ္ေရွ႕ဆရာတင္တို႔၊ သဟာရ ဆရာတင္တို႔လို ထင္ရွားခဲ့တဲ့ ေတးေရးေက်ာ္ေတြရဲ့ သီခ်င္းစာသားအစေတြကိုယူျပီး နာမည္ေပးတာက အစ… ရသအဂၤါရပ္နဲ႔ ညီညြတ္ေနတဲ့ ၀တၳဳလို႔ ေျပာရမွာပါ။ အဲဒီအျပင္ ေခတ္အခါအလိုက္ ထင္ရွားခဲ့တဲ့ ေတးသီခ်င္းေတြ၊ အဲဒီသီခ်င္းေတြ ေပၚေပါက္လာတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ ေနာက္ခံ အေၾကာင္းအရာေလးေတြကို ဇာတ္လမ္းနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြေအာင္ သီခ်င္းေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ထည့္သြင္းေရးဖြဲ႔ထားတာကလည္း ေတးဂီတေနာက္ခံသမိုင္းတပုဒ္လို ျဖစ္ေနတာပါ။

ဥပမာ.. ဇာတ္လမ္းထဲမွာ ဒုတိယကမၻာစစ္ကာလအတြင္း ျမိဳ႕မအဖြဲ႔သားေတြ စစ္ကိုင္းေတာင္ရိုးမွာ စစ္ေဘး စစ္ဒဏ္ ေရွာင္ေနရင္း ျမိဳ႔မျငိမ္းရဲ႕ ‘စစ္ကိုင္းေတာင္’သီခ်င္း ေမြးဖြားလာတာကို ဇာတ္လမ္း ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး ထည့္သြင္းထားတာမ်ဳိးပါ။ အဲသလိုပဲ အၿငိမ္းမင္းသမီး ေလဘာတီ မျမရင္ နာမက်န္းျဖစ္တဲ့အတြက္ ‘တုံးေက်ာ္မ’ သီခ်င္းကို နန္းေတာ္ေရွ႕ဆရာတင္က ေရးေပးတယ္ ဆိုတာမ်ဳိးကို ဇာတ္လမ္းနဲ႔ အံဝင္ခြင္က်ျဖစ္ေအာင္ ခ်ိတ္ဆက္ ထည့္ထားတာမ်ဳိးပါ။ ဇာတ္လမ္းနဲ႔ သီးခ်င္းကို ဆက္စပ္ၿပီး ဇာတ္လမ္းထဲမွာ ေမေမဦးဆိုတဲ့ အမ်ဳိးသမီး ဇာတ္ေဆာင္ေလးက ေမာင္ေသာင္းဥာဏ္ဆိုတဲ့ အမ်ဳိးသား ဇာတ္ေဆာင္ေလးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စိတ္ကစားတဲ့ အခ်ိန္မွာ မိန္းကေလးရဲ့ ခံစားခ်က္ေနရာမွာ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းရဲ့ ေခတ္ရဲ့အိပ္မက္ သီးခ်င္းေလးနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ထည့္ေရး လုိက္တာမ်ဳိးက ရသေပၚလွပါတယ္။ အဲသလို ဇာတ္လမ္းနဲ႔ သီခ်င္း အကြက္က်က် ခ်ိန္ဆက္ထားလို႔ပဲ ေလးလံတဲ့ အေၾကာင္းအခ်က္ေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ ဒီဝတၳဳဟာ ရသပိုင္းမွာ သိပ္ၿပီး အားနည္း မသြားခဲ့တာလို႔ ေျပာရမွာပါ။ ေနာက္တေၾကာင္းကေတာ့ တကယ့္ ဂီတသမိုင္း၊ သီခ်င္းသမိုင္း၊ သဘင့္သမိုင္းမွာ အထင္ကရ နာမည္ရွိခဲ့တဲ့ အႏုပညာရွုင္ေတြကို ဇာတ္လမ္းထဲထည့္ၿပီးေတာ့ ေရးဖြဲ႔လုိက္တာမို႔လို႔လည္း ဒီဝတၳဳက ပိုၿပီး ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိသြားသလုိ ပိုၿပီးေတာ့လည္း အသက္ဝင္သြားေစပါတယ္။ အဲဒီအႏုပညာရွင္ေတြကို သီၿပီးသားျဖစ္ေနတဲ့ စာဖတ္ ပရိသတ္ေတြအတြက္လည္း ပိုၿပီးေတာ့ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းသြားေစပါတယ္။ ဝတၳဳရဲ့ ဇာတ္လမ္းနဲ႔အလိုက္ စာေရးဆရာက ဒုတိယကမာၻစစ္ရဲ့ ဆိုးက်ဳိးနဲ႔ မႏၱေလးၿမိဳ႕ရဲ့ ႀကီးမားခဲ့တဲ့ အစဥ္အလာေတြ၊ သမိုင္းေတြကိုလည္း ထည့္သြင္းၿပီး ေရးဖြဲ႔ပါတယ္။
မွိတ္ထားေသာ မ်က္ေစ့ကို ဖြင့္၍မွ်ပင္ မၾကည့္ခ်င္၊ ျမင္ျမင္သမွ် အရာရာ အနိဌာရုံေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနသည္။ ဘူတာႀကီးအနီးတဝိုက္ ရပ္ကြက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မီးေလာင္ျပင္ ျဖစ္သြား၏။ အရင္က တိုက္တာ အိမ္ႀကီးရခိုင္တို႔မွာ မီးေလာင္ငုတ္တိုမွ် ျဖစ္က်န္ေနရစ္ခဲ့၏။ မၾကာမီ ထို မီးေလာင္ အိမ္တိုင္ငုတ္တိုေတြမွာ ႏြယ္ပင္ေတြ ရစ္ပတ္တြယ္တက္လာေတာ့မွာေပါ့။ အရင္က အိမ္မီး၊ လမ္းမီးေတြနဲ႔ တင့္တယ္ခဲ့တဲ့ ရပ္ကြက္ေတြ၊ ဝင္းေတြဟာ အခုေတာ့ တုိးလွ်ဳိေပါက္ အေမွာင္ ႀကီးစိုးေနပါပေကာ။
တကယ္ေတာ့ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ သမုိင္းေနာက္ခံ ရသဝတၳဳတပုဒ္ျဖစ္လာဖို႔ဆိုတာ စာေရးဆရာက ႀကိဳးစားဖန္တီးေပမယ့္လုိ႔ စာဖတ္သူေတြ၊ စာေရးဆရာအခ်င္းခ်င္းေတြက ဒီဝတၳဳကို ဖတ္ၿပီး ဘယ္လုိ ျမင္သလဲ ဆိုတဲ့ အျမင္ကလည္း အေရးႀကီးပါတယ္။ အမ်ားေသာ အားျဖင့္ သမိုင္းေနာက္ခံဝတၳဳေတြက ေလးလံ ထိုင္းမႈိင္း စရာ ေကာင္းတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ သမိုင္းေနာက္ခံ ဝတၳဳကိုေရးဖြဲ႕ရာမွာ ရသေပၚေအာင္ ႀကိဳးစား အားထုတ္ ရတာဟာ စာေရးဆရာ အတြက္ေတာ့ တာဝန္ႀကီးလွပါတယ္။ ဒီဝတၳဳနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မႏၱေလးသမိုင္းနဲ႔ ေခတ္ေဟာင္းသီခ်င္းေတြအေၾကာင္း၊ ၿမိဳ႕မဂီတအဖြဲ႕အေၾကာင္း၊ ေဆာင္းပါးေတြေရးခဲ့ဖူးတဲ့ မႏၱေလးသား စာေရးဆရာ ဘိုဘိုလန္္းစင္က သူ႔အျမင္ကိုအခု လုိေျပာျပပါတယ္။
ေရးပုံသားပုံကေတာ့ နည္းနည္းေလးေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္(၂၀)တုန္းကပုံစံမ်ဳိးေပါ့ေလ၊ ဗမာဝတၳဳ ေတ ြေရးေနက် ပုံစံမ်ဳိးထဲကေတာ့ သူတို႔သိပ္ေတာ့ မထြက္ေသးဘူး။ ေျပာရရင္ေတာ့။ အေရးအသား ညက္တာတို႔၊ ဇတ္လမ္းဖြဲ႕တာ ဘာညာမ်ဳိးကေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။
သမိုင္းေနာက္ခံဝတၳဳ တပုဒ္အေနနဲ႔ ဒီဝတၳဳက လူငယ္ေတြရဲ့ စိတ္ဝင္စားမႈကို ဘယ္လုိ စြဲေဆာင္ႏိုင္သလဲ ဆိုတာ ကိုလည္း ဘိုဘိုလန္းစင္က ခုလုိ ေျပာပါတယ္။
က်ေနာ္ထင္တာေျပာရရင္ေတာ့ နည္းနည္းပိုၿပီးေတာ့ ဟိုဟာေတြ ေလွ်ာ႔ရင္ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္။ သမိုင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အခ်က္အလက္ေလးေတြ။ ဒါမွ ဒီဘက္ေခတ္နဲ႔နီစပ္ေအာင္ ဆြဲၾကည့္ရင္။ ဥပမာ သႀကၤန္မိုးလုပ္ခဲ့တဲ့ ဟာမ်ဳိး၊ အဲဒီမွာ ဆြဲထည့္တဲ့မ်ဳိး ပိုေကာင္းမလားလို႔ မွန္းမိတာေပါ့ေလ၊ ပိုၿပီးေတာ့ သြက္လာမွာေပါ့ေလ၊ ဒီဘက္ေခတ္လူငယ္ေတြ ပိုၿပီးေတာ့ စိတ္ဝင္စားလာမယ္၊ သူတို႔နဲ႔ သူတို႔သိတဲ့ေခတ္ေနာက္ခံမွာထည့္တဲ့ ဒီဘက္ေခတ္နဲ႔ ယွဥ္ေရးတဲ့ဟာမ်ဳိး။
တိမ္ယံအိပ္မက္၊ မိုးထက္နရီ ဝတၳဳအေပၚ စာေရးဆရာ ဘိုဘိုလန္းစင္ရဲ့ အျမင္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။


၂၅၊ ၃၊ ၀၉။


4 comments:

  1. I happen to come across this link from my Facebook page.
    Clicked and arrived.

    Very impressed!
    A splendid myanmar blog if I ever saw one!
    And going to read the older posts too.
    Please endeavor to maintain the quality and regularity of your posts.

    I will be following your posts with great anticipation!
    All the best wishes for this post!

    Well done and Bravo!

    ReplyDelete
  2. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. ကိုမိုးလြင္..
    ဆက္ျပီး ၾကိဳးစားသြားမွာပါ..
    ေစာင့္ နားေထာင္ပါေနာ..

    ReplyDelete
  3. လာနားေထာင္သြားတယ္ အမေရ-

    ReplyDelete
  4. ဆရာမရွင့္ ဒီ၀တၽႊဳက သမိုင္းေနာက္ခံေပမယ့္လို့ စိတ္၀င္စားစရာ အရမ္းေကာင္းပါတယ္။ က်မလည္း ဖတ္ရတာ ျကိုက္လြန္းလို႔ ခဏခဏ ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။

    ReplyDelete